Hotel in Madrid

we niets meer te wensen.
Met een versgekocht boekje over Madrid in de hand bespraken we wat we er de komende dagen wilden gaan zien.
Het koninklijk paleis natuurlijk, het Prado en er was ons op het hart gedrukt de wijk La Latina met z'n vele gezellige terrasjes te gaan bezoeken. Prima, dat morgen dan maar eerst en dan zien we wel weer verder.
We liepen het grote plein af en slenterden wat door de straatjes om een beetje een idee van het centrum te krijgen.
"Kijk daar eens. Gezellig! Daar wil ik even naartoe." Voor een klein onooglijk barretje stonden drommen mensen om statafeltjes heen. Ze aten, dronken en waren allemaal in gesprek. We wurmden ons een weg naar binnen en ook daar stond het vol mensen. Het pand werd sfeervol verlicht door grote TL balken en op de bar stond een klein transistorradiootje te jengelen. Achter de bar stonden twee obers van middelbare leeftijd, onberispelijk gekleed in zwart pak en witte blouse. Geroutineerd hielpen ze hun clientèle en het leek wel alsof ze iedereen kenden.
We bestelden twee glaasjes wijn en bekeken de boel eens van een afstandje.
"Dat zie je bij ons niet zo hè? Zou het nou echt zo zijn dat er nog geen Spaans gezin thuis is en dat ze  na het werk allemaal eerst nog eventjes een kroegje bezoeken?" Het leek er wel op.
Wij hadden in Nederland omstreeks deze tijd allang onze prak andijvie stamppot achter de kiezen gehad zo niet hier in Spanje. Het was ons inmiddels al zo vaak opgevallen. Iedereen scheen hier zeeën van tijd te hebben.
De ober zette twee glaasjes wijn voor ons neer met daarnaast een paar hompen tortilla. Ach, feest! Mij maak je er iedere keer weer gelukkig mee. We bleken twee euro af te moeten rekenen. Het leken me vooroorlogse prijzen. Twee glazen wijn en tortilla voor twee euro en dat in het centrum van de hoofdstad nota bene! Onvoorstelbaar.
Een groepje Spanjaarden zag onze duidelijk zichtbare verbazing en lachten hardop, wezen op het bordje met de tortilla en glimlachten ons nog eens vriendelijk toe. 'Ja hoor, zo kan het ook,' leken ze er mee te bedoelen.
"Grandioos zeg," glunderde ik. "Zou dat hier overal zo zijn?"
"Kom kerel. Opdrinken die wijn en verder. Dat gaan we meteen even uitproberen bij de buurman."

Een leuke bed and breakfast in de buurt van Madrid