Twee jaar terug bevonden we ons ergens aan de Costa Blanca. Het bed and breakfast had hippe, Belgische eigenaren en het was een groot maar oer-gezellig complex met plaats voor 24 personen.
Er was een zwembad voor ouders met kinderen en om de hoek lag een tweede exemplaar voor diegenen die graag wat meer rust wensten. Heel slim bedacht van ze.
Overal stonden levensgrote buddha beelden, sterrenkijkers, hangmatten, lounge-bedden, maar liefst vier honesty-bars, voornamelijk gevuld met cava en ook aan een jacuzzi was gedacht.
Je kon er ontbijten, lunchen en iedere avond werd er een diner verzorgd waar hun gasten veelvuldig gebruik van maakten.
De eigenaren hadden dan ook hulp van een kamermeisje, een tuinman en een keukenprinses want zo iets behap je niet met z'n tweetjes.
'Eten jullie vanavond ook mee?', vroegen ze ons en wij, die alleen bekend waren met de wat kleinere B&B's waren razend nieuwsgierig hoe ze dat toch zouden gaan flikken en knikten driftig van ja...
Om negen uur die avond liepen we naar de enorme eettafel in de tuin die vol stond met kaarsjes. Op de achtergrond hoorden we lounge muziek.
Het gezelschap bestond uit twintig Belgen, twee verdwaalde Madrilenen en wij.
Het werd een avond met een gouden randje en de witte Sangria zal ik nooit meer vergeten.
Deze werd niet geserveerd in glazen karaffen maar in een zilveren champagnekoeler ter grootte van een babybadje.
Schitterend vond ik het. Het stond zo 'rijk'.
Er zijn tientallen recepten te vinden voor Witte Sangria en ZO deden zij het.
1 fles cava
1 fles droge witte wijn
2 glazen cointreau
1 fles 7 up
Blokjes ananas,
druiven,
stukjes nectarine en appel
Limoen in ragdunne schijven.
Grote glazen, gevuld met ijs en muntblad stonden klaar.
Opscheplepel in de sangria. Beetje roeren... Klaar...
