Spanje volgens Anne van Dos Cortados

De Belgische Bart en ik hadden elkaar snel gevonden op Facebook en op mijn blog. Hij weet erg veel van de B&B business, is altijd bereid om met je mee te denken en geeft ook zijn collega's graag en grondig advies. Ook met het opzetten van Dos Cortados kregen we veel nuttige tips van hem. Heerlijk.

Samen met zijn leuke vrouw Chris voeren ze het nogal bekende bed and breakfast 'Can Patiras' in het dorpje Cistella en je moet echt wel je best doen om daar een plekje te kunnen bemachtigen.
De ontvangst was overweldigend. We kregen een snelle tour door het enorme pand waar zelfs ruimte is voor een biljarttafel en vervolgens werden we met zachte drang naar buiten gevoerd waar de cava al voor ons klaarstond.

Drie grote galgo's kwamen ons kwispelend begroeten en aan hun aperitief-tafel op het grasveld genoten we van de verhalen.
'Wist je trouwens dat de pijnbomen die je vaak bij grote boerderijen ziet een betekenis hebben?' vertelde Bart. 'Deze werden er vroeger geplant om zo de reizigers en pelgrims te laten weten wat je er kon doen.
Als er eentje staat kan je er iets drinken (is er een bron aanwezig). Staan er twee cipressen dan kan je er tevens iets eten en vind je er drie, dan is het een herberg waar ook overnacht kan worden.' Kijk, zo hoor je nog eens wat.

De twaalf gasten komen vaak tegen een uur of vijf samen voor een borreltje vooraf en daarna wordt er iedere dag gekookt door Chris. Een heidens karwei, vind ik maar het lijkt ze allemaal heel eenvoudig af te gaan.
Gasten kleden zich zelfs voor het diner, puur uit respect voor de gastvrouw en -heer en iedereen eet mee. Heel sfeervol.

Ik snap wel waarom ze zo'n goede bezetting hebben.
Ook hier waren we heel graag gebleven maar een volgend bed and breakfast in Catalonie stond op het programma dus met gezonde tegenzin namen we afscheid.
Deze twee komen dus nooit meer van ons af en we beraden ons al op een paar overnachtingen, volgend jaar. Op doorreis naar Andalusië dus Chris en Bart, maak de borst maar nat.

Gaan we nu de hele week luieren of bezoeken we nog een paar B&B's in dit weekje? We werden het er maar niet over eens maar het toeval hielp ons een handje.
‚‘Zien we jullie nog even?’ kregen we voor vertrek te horen van een B&B eigenaar en ach, toen konden we het niet laten en reserveerden meteen maar voor een nachtje.
Vreemd genoeg ligt zijn bed and breakfast dicht in de buurt van twee anderen en dan kan je maar één ding doen. Ze gewoon alle drie bezoeken en diep in ons hart wilden we dat ook heel graag.
Dan maar weer bijkomen als we thuis zijn.
Onderweg ontweken we een paar schapen en verbaasden ons per minuut meer over de schoonheid van Catalonië. Sommige stukken deden zelfs een beetje Toscaans aan. Gestileerd maar toch ruig. Ik kan het niet goed omschrijven.

Na een uur of drie rijden reden we het terrein van ‚‘Mas Can Lluis’ op waar we hartelijk ontvangen werden door de trotse eigenaren Carien en Rinus. Het B&B ligt in het achterland van de Costa Brava. Werkelijk schitterend.

We kregen een rondleiding over het enorme terrein, bewonderden hun bijzondere zwembad, de appartementen die met veel zorg en fantasie waren opgetrokken en eindigden bij een heuse zigeunerwagen, gelegen tussen de olijfbomen. Prachtig. Dat hadden we nog nooit eerder gezien.

Carien en Rinus zijn bijna helemaal self-supporting. De elektra krijgen ze van de zon en het heldere water komt uit eigen put.
We dronken koel water met takjes verse munt en we aten er de lekkerste olijven ooit. Eigen maak, vanzelfsprekend.
Carien maakt tevens haar eigen jam en honing en deze worden op kleine schaal verkocht.

Wat waren we graag nog even bij deze heerlijke mensen gebleven maar het werd tijd om door te gaan.
Op naar B&B Can Patiras dat in hetzelfde dorpje ligt.
Lieve Carien en Rinus. We hebben genoten en we hopen in de toekomst eens bij jullie te kunnen reserveren. Het bezoekje was veel te kort.