Wat heb ik me ontzettend vergist. Bij deze buig ik diep in het stof en ga proberen mijn eerder gemaakte fout op een vorig blog recht te zetten.
Toen wij vorig jaar door deze streek reden was het hoogseizoen. Het was heet. Het was plakkerig.
We waren enorm geschrokken van Benidorm ook al wisten we dat we daar nooit in de buurt zouden willen en hoeven te wonen.
Om op onze plaats van bestemming terecht te komen reden we door het kunstenaars dorpje Altea in de regio Alicante en hierover schreef ik in mijn blog van vorig jaar zomer het volgende.
"In de gids stonden een paar hoogtepunten beschreven waaronder het schilderachtige dorpje Altea. Om van de 'Benidorm-schrik' te bekomen zijn we daar heen gereden maar daar aangekomen zijn we de auto niet eens uit gegaan. Precies het zelfde gebeuren. Exact het zelfde publiek, weer dezelfde rotzooi. We besloten nog liever te verhuizen naar IJsland met een huis naast een actieve geiser dan hier ooit nog in de buurt te komen.‚”
Wat dom van mij. Het is nu Februari. De zon schijnt
en we zijn er, op advies van anderen toch nog eens naartoe gereden. De verrassing was groot. Inderdaad, er is een grote boulevard, stampvol restaurants en barretjes maar de zee lag er prachtig bij en toen we deze keer wèl de moeite namen om onze dikke billen uit de auto te hijsen zagen we hoe mooi dit dorp tegen een heuvel aangebouwd was. De huisjes, de pleinen‚Ķ het was lieflijk.
Dat het ons te toeristisch is, dat voelen we tot in onze botten maar we begrijpen nu zoveel beter waarom het stadje zo geliefd is, waarom mensen zo graag in deze omgeving willen vertoeven.
Morgen rijden we terug naar het deel van de Valencia streek waar we ons graag parttime zouden willen vestigen.
Het ligt hier een goed anderhalf uur rijden vandaan in noordelijke richting. Niet op de toeristische route en toch ligt Valencia-stad zo dichtbij. De dorpjes zijn er nog vrij Spaans ofschoon ook daar al meer dan voldoende buitenlanders er een plekje hebben gevonden en geef ze eens ongelijk.
Wij snappen het wel.
