Naar de kapper in Malaga

 

In z'n volle glorie staat hij voor me. Een (pak 'm beet) 25 jarige, idioot slanke, homofiele jongen, uitbundig gepierced en getatoeëerd en met een prachtig gelakte, hoge kuif.
Ik bevind me in een leuke, retro kapperszaak in het hart van Malaga.
Peinzend zie ik hem staren naar mijn treurige, uitgebleekte bosje zuurkool op m'n hoofd.
'Knip er maar flink wat af hoor, guapo', meld ik hem. 'Lekker fris'. Hij kijkt bedenkelijk.
'Wat wil je precies', vraagt hij me. Hij houd z'n hoofd een beetje scheef en gebiologeerd kijk ik via de spiegel naar de imposante rij oorbellen.
'Kweenie', antwoord ik hem naar waarheid. Wat vind jij? Ach weet je..... doe maar iets.
Ik zie z'n ogen oplichten. Hij krijgt carte blanche.
Energiek begint hij aan een fikse wasbeurt met een scherp geurende pepermunt shampoo.
Vanzelfsprekend is er daarna geen doorkomen meer aan dus pakt hij een flinke handvol conditioner om zo de boel weer te kunnen ontwarren.
De schaar wordt ter hand genomen en daar gaat ie hoor. Tjonge...

Bijna spierwitte vlokken vallen als dorre grassprieten op de houten vloer en binnen een paar minuten verschijnt er een nieuwe Anne.
Hij föhnt, hij lakt, hij keurt en .... het bevalt hem, zie ik aan z'n gezicht. Mij bevalt het ook en dat laat ik hem weten. Hij moet er van grijnzen.
Nog geen half uur later en veertien euro lichter verlaat ik de zaak met mijn eerste Spaanse kapsel.
Helaas gaan mijn nieuwe wapperende manen na een half uur alweer in een praktisch staartje want dat voelt beduidend koeler met deze warmte.

Hoe doen die Spaanse vrouwen dat toch?