tuin werd aangepakt en naast het zwembad verschenen in de loop van de tijd opeens lounge-bedden, een buitenkeuken en het stuk braakliggend land werd met hulp van een paar dorpsbewoners gevuld met olijfbomen.
"En daar zitten we nu, "sprak ze. "Het was keihard werken en we blijven natuurlijk verfraaien maar het loopt. We doen het goed en genieten er iedere dag van."
De ober liep af en aan met gerechten en ik had geen idee wat er allemaal op de borden lag. Volgens mij heb ik nog nooit zo Spaans gegeten en we vonden het heerlijk. Er werd een lekker glas wijn geschonken, we namen een dessert en vanzelfsprekend koffie met een lokaal kruidenlikeurtje.
We zaten vol. Er paste niets meer bij en ik verlangde naar m'n bedje.
"Mogen wij jullie trakteren vanavond? sprak Alexander," en rekende vervolgens af bij de bar.
De moeite waard. Voor deze hele avond uitgebreid eten moest hij het ongekende bedrag van eenenvijftig euro afrekenen. Daar kan je thuis niet voor koken. Mooi stukje Spanje, dat Andalusie.
