Spanje volgens Anne van Dos Cortados

Elegante stad hoor, Malaga.
Na een superSpaans en veel te laat ontbijt van toast met tomaat, een paar cortado's en een glas verse jus d'orange doken we de stad in. Het was een aangename 27 graden.

Nadat ik Alexander de enorme kathedraal, het bisschopspaleis, drie kerken en het waanzinnig groene 'Paseo del Parque' had doorgesleept, vond hij het wel welletjes en besloot een kleine siesta te gaan houden.

Dat gaf mij mooi de gelegenheid het museum Carmen Thyssen nog even in te wandelen en de panden in het centrum te bewonderen.
Malaga heeft enorm z'n best gedaan op het historisch centrum dat overigens helemaal autovrij is en het ziet er allemaal even betoverend uit. De kleuren, de balkonnetjes, de prachtig geplaveide straten en ja hoor, ik rook het weer. De geur van jasmijn.
Hoe verliefd kan je zijn op een stad? En zou in het centrum wonen ook een optie voor ons kunnen zijn?

Ik mijmerde er weer eens lustig op los en kocht een ijsje in de mooiste straat van het centrum, Calle Llarios.
Ook de Moors aandoende Teteria moest nog even bezocht worden en daar zat ik dan...
Een glas muntthee, een enorm zoet koekje, een strakblauwe lucht en zo blij als een klein kind.
We hebben het gevonden.

Het was al na middernacht toen we aankwamen bij ons hotel in het centrum van Malaga.
We mikten de meegenomen handbagage in een hoek, inspecteerden vluchtig het bed en de badkamer en nog geen kwartier later zaten we al op de 'Plaza de la Merced.'

We werken er hier in Deventer iedere dag hard aan om ons helemaal vrij te kunnen spelen en met een beetje geluk kan ons huis binnenkort in de verkoop.
Heel voorbarig besloten we een paar dagen terug naar Malaga te gaan. Ons nieuwe stekje in de toekomst.
De agenda stond afgeladen vol want de gehele stad moest immers aan een grondig onderzoek onderworpen worden.
De hoogtepunten van Malaga, kerken, musea, restaurants, markten en parken... Alles stond per dag nauwkeurig genoteerd in mijn gloednieuwe oranje notitieblok.
Huizen zouden we gaan bekijken en al loerden we al met een scheef oog naar de charmante visserswijk Pedregalejo, we lieten vooralsnog alle opties open. Wie weet zou het centrum ook wat kunnen zijn.

'Nog éen drankje en dan gaan we naar de hotelkamer hoor. Voor morgen staat de 'Mercado Atarazanas' op het programma en die sluit al vroeg in de middag. Oke?'
Maar ach... De temperatuur was zo aangenaam en wat was het gezellig druk op de pleinen. Het rook er zo lekker en de mensen waren zo aardig...
Enkele pleinen, barretjes, drankjes en gesprekken later, lagen we dan toch tegen een uur of vijf in bed.
Zielsgelukkig. Het bezoek aan de markt hebben we moeten verplaatsen naar een andere dag.

Maakt niet uit waar je komt. Iedere bed and breakfast in Spanje zorgt er wel voor dat hun gasten niets tekort komen. 

Je kan als bezoeker vaak kiezen uit de meest ludieke excursies, workshops en zelfs themaweken.

Paardrijden, fietsen, wandelen, yoga of een workshop tapas maken... Je zegt het maar.

Een excursie, aangeboden door een bed and breakfast in het diepe zuiden van Spanje zal ik nooit meer vergeten.

Het was kort maar krachtig, hartstikke spannend en gratis bovendien.

Diefstal op het Andalusische platteland.

Als de schemering valt stap je achterop de brommer van de B&B eigenaar en tuft met een slakkengangetje naar éen van de Spaanse boerderijen die de B&B omringen.

Vervolgens krijg je een klein schaartje in de knuisten gedrukt, je wordt het veld ingestuurd en dáar gebeurt het.

Met gevaar voor eigen leven en je zo klein mogelijk makend zoek je je doel.
De watermeloen !!!

Eenmaal gevonden, knip je de knaap af van z’n stammetje af en vlieg je terug, zo snel je kan naar het stoffige brommertje die op de landweg al op je wacht.

Met rode konen van de opwinding zoef je terug naar de ‚‘casa’, de meloen 'verstopt' onder je t-shirt en eenmaal terug maakt de eigenaresse hier een salade van met feta en munt. Onweerstaanbaar leuk.

Natuurlijk zijn de boeren stuk voor stuk op de hoogte van de diefstal maar laten het, vriendelijk als ze zijn gebeuren.
De B&B eigenaren betalen ze immers terug met vijgenjam van hun eigen land.

Het zal een jaar of twee geleden zijn dat ik ben begonnen met het schrijven van een boek.
Een boek over Spanje, uiteraard. Een boek dat vertelt van onze plannen, onze dromen en onze reizen door dit machtige land.
Omdat we ooit het idee hadden opgevat zelf een bed and breakfast in Spanje te gaan beginnen, leek het ons zinvol om vooral alleen maar in B&B's te verblijven op de momenten dat we er waren.
Een eigen bed and breakfast is het niet geworden maar wel ontstond de liefde voor deze manier van vakantie vieren. Dos Cortados is er uit voortgekomen en de liefde groeit alleen maar.
Ik ben vergevorderd met mijn schrijfsels maar tja, inmiddels kan ik niet verder. Ik ben bij het heden aangeland en daarvan weten we de uitkomst nog niet, nietwaar?

Een andere grote liefde is eten. Spaans eten.
Je kan het bijna zo gek niet verzinnen of we hebben het wel op ons Spaanse bordje gehad.
Vandaag werd er een nieuw idee geboren.
Ik ga schrijven over alles wat we in dit heerlijke land gegeten hebben en wáar. De vele B&B's die we inmiddels bezocht hebben gaan hier een grote rol in spelen. Het wordt een culinaire tocht.
Van de meesten weet ik nog wel wat er toentertijd op tafel is gekomen. Ik heb het ooit heel secuur in mijn blogjes genoteerd en dat ga ik nu uitwerken.
Maar ook de B&B's, appartementen en vakantiehuizen die we nog niet hebben kunnen bezoeken.... ook jullie recepten zijn meer dan welkom. Als ik ze in m'n schrijfsels verwerken kan, doe ik dat zeker.

Foodbloggers en andere liefhebbers van de Spaanse keuken; Ook jullie hulp kan ik goed gebruiken. Stuur me jullie favoriete recepten op. Maak me blij.

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Het is en blijft voor mij altijd weer het gezelligste wat er is.

Samen aan tafel met vrienden en wat heb ik de afgelopen jaren veel in de keuken gestaan.
Binnenkort is het weer zover maar nu hebben we eens voor een andere constructie gekozen. We gaan budget-koken!
We eten met z’n zessen en besloten is dat we allemaal een paar flesjes meenemen en ieder koppel neemt een gerecht voor zijn rekening.

Op die manier kan je nog eens een keertje extra om de tafel met z’n allen, nietwaar?

We eten bij ons thuis en mij valt de eer te beurt om voor het voorgerecht te zorgen.

Wij zijn groot Spanje-liefhebbers, onze vrienden zijn tot over hun oren verliefd op Italie en koppel nummer drie krijg je met geen stok uit hun favoriete land Frankrijk geslagen.

Tja... Daar kan ik wel wat mee.

Een soort ‚‘combi-amuse-drie-landen’ voorgerecht gaat het worden, fantaseer ik er op los. Yay... ‚‘fusion cooking’.
De olijven mik ik nu al in de marinade. Dan is dat alvast gebeurd en verder zie ik wel.
Keuze genoeg.
Vriend Edwin, van de afdeling Italie en groot Bourgondiër bovendien, vindt het maar onzin.

‚‘Ja, maar dát is geen budget-koken... Wat is er mis met een bak soep, een flinke stamppot en vanille-vla na?’
Tja. Eigenlijk heeft hij wel gelijk. Budget koken was de afspraak en dat is ook vast hartstikke leuk maar toch...
Hoe krijg ik ooit drie landen in éen soepje?