Spanje volgens Anne van Dos Cortados

Welk bed and breakfast is jou nu het meest bijgebleven?, vroeg Alexander en we waren het er helemaal over eens.
Het Engelse B&B in de Alpujarras zullen we nooit meer vergeten.
Met gevaar voor eigen leven, heuvels, dalen en gevaarlijke bochten trotserend kwamen we er na lang zoeken, totaal bezweet en doodmoe aan.
Ons huurautootje was eigenlijk niet gemaakt voor zo'n traject en ik was blij dat we er zonder kleerscheuren vanaf waren gekomen.
De lieve eigenaresse van het bed and breakfast was Britser dan Brits, onze kamer zag er uit als de showroom van Laura Ashley, eten deden we binnen in een benauwde kamer en het diner bestond uit lam, geglaceerde worteltjes en aardappelpuree. De ramen zaten potdicht en het was er ongehoord warm.
Ondanks de hitte bleek het water van het zwembad ijskoud en van een honesty-bar hadden ze nog nooit gehoord.

Het uitzicht wat we hadden vanaf de patio bij onze kamer maakte alles gelukkig meer dan goed.
Die nacht bewonderden we het bergachtige landschap, we hoorden nachtgeluiden die we niet konden thuisbrengen en de hemel was bezaaid met sterren. De vreemde veeg die ik in de lucht ontwaarde, bleek de Melkweg te zijn. Het was een overdonderende ervaring voor dit stadsmeisje.
De Alpujarras is niet voor 'beginners' maar ik had het voor geen goud willen missen. Het is een prachtig stukje Spanje.

De Cortijo in Spanje bevindt zich in Andalusië, in de Alpujarras, Granada en de eigenaren weten eigenlijk niet of deze Spaanse boerderij wel geschikt te maken is als bed and breakfast.
'Nou', stak de eigenaresse van wal, 'het is allereerst al niet eenvoudig om er te komen, het heeft geen stromend water maar wel een bron met glasshelder, koud en drinkbaar water.
Op minder zonnige dagen zal je je moeten behelpen met houtkachels en vanzelfsprekend is er geen bereik voor je telefoon.
Naaste buren zijn er niet maar schapen en vogels houden je iedere dag gezelschap.
Het is een krachtplek, een plaats voor bezinning en meditatie en heeft het mooiste uitzicht wat je je maar wensen kan.
We hebben zes ruime slaapkamers met uitstekende bedden.
Wat denk je? Zou ik er iets mee kunnen?
Wat een vraag zeg. Maar natuurlijk kan je er iets mee. Denk eens aan de vele mensen die weleens een week in retraite zouden willen.

Bed and breakfast Alpujarras

Even de rust willen opzoeken om hun eigen blauwdruk weer te vinden.
Ik ken kloosters die hun deuren opengezet hebben voor dit soort weken en er is blijkbaar behoefte aan.
Zorg voor een pendelbus en haal je gasten op van het vliegveld, verzorg de maaltijden, stippel wandelroutes uit en kijk eens of je een therapeut of trainer mee kan krijgen voor dit soort weken.
Er is niets mis mee dat de cortijo sober is. Deze mensen komen niet om te zwemmen en te zonnen.
Ik heb haar in ieder geval aan het denken gezet. Het idee stond haar wel aan, geloof ik.
Tja, overal is markt voor. Ik zou het zelf ook best wel willen. Een weekje helemaal niets. Verplicht nietsdoen.
Geen radio en tv. Geen computer of telefoon. Onthaasten en kijken hoe het ook al weer voelde om je te vervelen.

Als  afscheidscadeautje kregen we een vrolijk geblokte katoenen zak met amandelen van eigen land mee.
We namen afscheid van Casa Paco. "Het was geweldig chicos. Jullie komen nooit meer van ons af. We weten jullie te vinden."
Corina en Pascal zwaaiden ons uit totdat we elkaar niet meer zagen en verder ging het, ditmaal de Alpujarras in. We hadden er vorig jaar geen tijd meer voor gehad maar waren heel erg benieuwd naar dit bijzondere stukje van Andalusië.
Ik heb er veel moeite voor moeten doen om er een Bed and Breakfast te vinden. Ze zijn er wel hoor maar het houdt niet over. Inmiddels begrijp ik ook wel waarom.

We besloten allereerst de stranden van Granada te gaan bekijken en dat was alweer een openbaring voor ons. Natuurlijk was het toeristisch maar niet overvol en het stikte er van de mooie kleine baaitjes. Het zijn stranden voor de Spanjaarden zelf. We hebben lekker geluncht aan het strand en zijn toen de weg naar ons Engelse  B&B ingeslagen.