En zo rijd je de Spaanse Pyreneeen uit en bevind je je een paar uur later zomaar in de regio La Rioja.
Bij de hoofdstad Logrono konden we ons helemaal niets voorstellen.
Ha!!! Foutje...
Wát een stad. Groot, groen en met een oud centrum om je vingers bij af te likken. Een overnachting was dus snel geregeld en de man van de receptie bezwoer ons om toch maar vooral maar naar de 'Calle Laurel' te gaan.
Gehoorzaam als we zijn volgden we zijn instructies op en kwamen terecht in een wijkje waar ieder barretje z'n eigen specialiteit had.
Wij waren niet meer weg te slaan bij het kneuterige etablissement waar ze uitsluitend pintxos met champignons met knoflookolie, zeezout en gamba's verkochten en het werd laat die avond.De volgende dag kregen we alle tijd om de uitgestrekte wijngaarden van La Rioja en de beeldschone rivier de Ebro te bewonderen en ik moet je bekennen... als het weer hier altijd goed zou zijn, zouden we hier heel goed kunnen aarden.
Drie keer pakten we er ter oriëntatie een landkaart bij en drie keer stopte er iemand om te vragen of ze ons ergens mee van dienst zouden kunnen zijn. Heerlijk.
Na uren dwalen en filmen werd het tijd om door te rijden en met frisse tegenzin verlieten we dit stukje van Spanje waar we eigenlijk nog wel dagen hadden willen blijven.
Terug naar de kust. Terug naar de stad Bilbao in Baskenland waar we naartoe wilden vanwege het beroemde Güggenheimmuseum.
De stad laat zich niet zomaar vangen en we hadden even tijd nodig om ons te oriënteren maar het was de omweg meer dan waard.
Over het museum valt veel te vertellen maar daar is dit blog niet voor. (Hiervoor maken we korte filmpjes die jullie later te zien krijgen.)Wel zijn we er dusdanig lang blijven hangen dat het alweer tijd werd voor een hapje en een drankje en het oude centrum was al snel gevonden.
Ook hier was het weer pintxos eten wat de klok slaat en daar moesten we nog maar even van profiteren.
Bizar hoe snel je een neus ontwikkelt voor de leukste tentjes en ook dit keer was het weer raak. Bingo.
We vroegen de hippe barman een drankje voor ons in te doen en zelf een paar pintxos voor ons uit te zoeken en dat gaan we voortaan vaker doen. Een voltreffer.
Laat de barman maar voor je kiezen. Altijd raak.
Twee enorme glazen Gin-tonic (hoe verzint ie het) en een ferm bord met fraaie hapjes kregen we voorgeschoteld en inmiddels vinden we dat het leven in het noorden wel érg de moeite waard is.
En nu?
Slapen dan maar. Morgen rijden we door naar Cantabrië.
Ruige kusten, vissersdorpjes en de Picos de Europa. We laten ons wederom verrassen.
