Fris gedoucht begaven we ons om negen uur ’s avonds naar de mega eettafel op het terras. Er pasten makkelijk twintig man aan.
Een tapasavond zou het worden en er stond reeds een kom met witte Sangria voor ons klaar en op een bij-tafeltje vonden we olijven en geroosterde broodjes met sardines en alioli.
Nadat we aan tafel waren uitgenodigd werd deze vervolgens vol gezet met grote schalen met de heerlijkste tapas. Van gegrilde kipspiezen met knoflook en rozemarijn en ‚‘pimientos de padron’ (kleine gegrilde paprikaatjes bestrooid met grof zeezout) tot gevulde champignons, knoflookgamba’s en de lekkerste venusschelpen ever, vond Alexander.
Er stond zoveel dat de veertien aanwezigen moeite hadden om de schalen zelfs maar half leeg te krijgen.
Ondertussen werden de glazen vakkundig volgehouden met sangria en werden de gesprekken steeds vrolijker en luidruchtiger. Vanwege het internationale gezelschap wisselden Nederlands, Frans en Spaans elkaar in steeds hoger tempo af en zelfs wij spraken opeens ‚‘vloeiend’ Spaans. Iets wat ons de volgende ochtend aanzienlijk moeilijker afging...
Zo zie je maar. Met een borrel op valt de
