Tapas versus sushi
Eten is een grote hobby van me maar koken?
Ach, ik doe m'n best, zet een aardig Hollands potje op tafel, Indonesisch koken en stoofpotjes fabriceren gaat me ook goed af en over tapas en pintxos hoeft niemand me meer iets te vertellen.
Moeilijke zaken zoals het in elkaar knutselen van soufflés, lamsrack of de perfecte risotto laat ik graag aan een ander over.
Het is vooral het gebrek aan geduld en aandacht wat me nog weleens nekt. Koken?, prima maar ik wil er niet meer dan een half uur aan besteden.
Vandaag komt mijn vegetarische schoonmoeder Selma een hapje bij ons eten.
Een lente-ui soepje als voorgerecht, boeren yoghurt met een saus van verse bramen (dank je wel buurman), bruine suiker en een ferme scheut Likor 43 en appelkruimel als toetje en, zo bedacht ik me..... laat ik eens wat sushi maken als hoofdgerecht.
Ik zal jullie de details besparen maar het was geen makkie.
De eerste badge viel helemaal uit elkaar, bij de 2e poging vergat ik de vulling maar inmiddels liggen er 25 keurige sushi op ons te wachten in de koelkast. Of ze te eten zijn moet ik nog maar even afwachten maar ik ben er twee uur mee bezig geweest. Een unicum.
Ondertussen ziet de keuken er uit alsof er een bom ontploft is. Dat eerst maar eens op orde brengen.
Ik heb nog een uurtje.
