Spanje volgens Anne van Dos Cortados

Het is toch iedere keer best wel een beetje spannend.

De Zoover Awards voor 2013 zijn weer uitgereikt en het is prachtig om te zien hoeveel B&B’s en appartementen die bij Dos Cortados zijn aangesloten deze Award gekregen hebben.

Langs deze weg willen we de trotse eigenaren natuurlijk allemaal van harte feliciteren.

Wij weten als geen ander hoe hard er in Spanje voor gewerkt wordt. We hebben het inmiddels wel zo’n honderd keer mogen bekijken en ervaren en we kunnen niet wachten op de volgende honderd.
Iedereen doet het weer op zijn eigen manier en dat maakt het zo bijzonder.
We hebben er veel over geschreven en eigenlijk is het een levensstijl voor ons geworden.
Van zeer eenvoudig tot ultra-chic.... Voor iedereen is er wel een passend bed and breakfast, vakantiehuis of appartement te vinden.
Ook de kleine, landelijke hotels vinden langzaam maar zeker hun weg naar ons en we zijn enorm trots op het gevarieerde aanbod wat we inmiddels bieden kunnen en we zijn nog maar net begonnen, denken we zelf.

Wát een land, wát een mogelijkheden.

Viva España!

Wil je het zelf even nalezen? Hier is de link

Ja, ja.. Zoals we het gewend zijn combineren we het aangename met het nuttige.
Na een paar rondjes flink zweten in de enorme sauna-cabine gevolgd door een stevige kop koffie moest het er toch maar weer eens van komen.
Zuchtend trok ik wat Spaanse boeken uit mijn sauna-tas.

Ach, wat willen we toch graag mooi Spaans leren spreken maar echt vlotten wil het niet.

Is het tijdgebrek? Is het luiigheid? Zijn we toch niet echt gemotiveerd misschien?
We maken lange dagen en er staan altijd wel weer een paar projectjes op stapel maar toch...
Tientallen werk-en tekstboeken liggen werkeloos in de kast, evenals een keur aan woordenboeken, eenvoudige leesboekjes, Spaanse kwartet-spelletjes, stripboeken en ander spul.
Je kan het zo gek niet verzinnen of we hebben het wel in huis.
Ik zou er zo een klein winkeltje mee kunnen beginnen.

‚‘Laten we maar een beetje gaan lezen’, besloot ik ferm. ‚‘Maar eens zien wat er na al die maanden van zwoegen bij onze lerares Mariluz nog is blijven hangen’.
Alexander opende dapper zijn ‚‘El vecino del quinto’ en ik begon aan de eerste pagina van het flinterdunne boekje ‚‘De fiesta en otoño’.
Het bleek mee te vallen. Gek genoeg begrijpen we beiden de strekking van het geschrevene wel maar Spaans spreken... dat is andere koek.
Eenmaal weer thuis besloot ik nog een poging te wagen door de film ‚‘Habla con ella’ in de dvd speler te schuiven maar het was al laat en we hielden de oogjes maar met moeite open.

Ik denk dat er voor ons nog slechts éen oplossing rest.
We zullen ons gewoon een paar weken vrijwillig moeten laten opsluiten bij de 'Zusters Kanannikessen van de Heilige Augustinus' in Vught. 
Daar heeft Maxima in moordend tempo Nederlands leren spreken.
Geen smoesjes meer. Geen tijd voor andere zaken. 
Lessen volgen, huiswerk maken, Spaanse boeken lezen, eten en slapen. 

Iedere dag weer overnieuw.
Het lijkt me wel wat voor ons.

‚‘Het is een uit de hand gelopen grapje’, sprak Cristie.

‚‘We zijn naar Andalusie vertrokken met het idee hier werk te gaan zoeken, we kochten een klein huisje op het platteland, voor de grap zetten we er een caravan op en toen opeens hadden we dit.’

We keken vanaf de buitenbar met het riante zwembad nog eens goed om ons heen. De caravans stonden her en der verspreid over het terrein. Er waren schaduwrijke zitjes gemaakt, er was een overdekte buitenkeuken aanwezig en het uitzicht was om te zoenen.

Rik stond grijnzend achter de bar en was zichtbaar trots op het resultaat.

Ze vertelden ons van het leven op het platteland, hun enorme hangbuikzwijn, de honden en van hun levensgevaarlijke, vechtlustige haan die gelukkig veilig in een grote ren zat, samen met zijn harem.

Cristie komt uit een boeren familie, Rik is een doorgewinterde horeca-man en wij kregen al snel door dat deze twee niet voor een kleinte vervaard waren. Echte aanpakkers zijn het en overal waar ze kunnen steken ze wel een handje toe.

Op mini camping ‚‘Ont-Spanje’ is het goed toeven en mocht je toevallig kinderen hebben, dan moet dit stekje hier wel zo ongeveer het paradijs zijn.

Cristie bemiddelt tevens in de verhuur en verkoop van Spaanse huizen en toen we haar vertelden van onze wensen stopte ze ons zonder pardon in haar auto en reed ze ons naar een dorpshuisje met een enorme patio.
‚‘Is dit soms wat jullie bedoelen?’
De adem stokte ons in de keel.
Dat was hem. Daar was ons huisje. Er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan denk en ondertussen doen we er hier in Deventer alles aan om de boel in gang te kunnen zetten.
De tijd is niet echt gunstig voor ons maar ja. Voor wie wel?
We ploeteren onvermoeibaar door in de wetenschap dat het ons wel een keer lukken zal.